چاه‌های فاضلاب در برخی مناطق تهران، همچنان آب‌های زیر زمینی را آلوده می‌کند

ماجرا از این قرار است که مناطق و خیابان های اصلی و فرعی زیادی در شمال شهر تهران وجود دارد که هنوز طرح انشعاب فاضلاب شهری در آن ها انجام نشده و از آن جایی که چاه فاضلاب ساختمان های این مناطق به دلیل شیب زیاد موجود در این محله ها از زیر زمین و در طول سال ها به یکدیگر متصل شده و باعث سر ریز چاه همسایگان به یکدیگر شده و آن ها در بسیاری موارد پس از انجام عملیات تخلیه و انجام هزینه سرسام آور مجبور شده اند از پمپ و لوله و تخلیه فاضلاب چاه خود در ساعاتی از شبانه روز به جوی آب کوچه شده اند اقدامی غیر قانونی که ناچارا به آن دست زده اند و پس از چندین بار جریمه توسط نهاد های مختلف همچنان در سطح وسیع در حال انجام است و علاوه بر آسیب جدی زیست محیطی و ورود آب الوده به شبکه آب های زیر زمینی در جنوب شهر تهران که برای کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد، در ساعاتی از شبانه روز در این مناطق چنان آزار دهنده می شود که حتی تنفس عادی را نیز مختل می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منشا ماجرا کجاست؟
اداره آب و فاضلاب استان تهران به عنوان متصدی یکپارچه سازی و اتصال شبکه فاضلاب شهری سال ها پیش در ازای دریافت مبالغی از شهروندان و عقد قرارداد با پیمان کاران مختلف آغاز گر این طرح بود ، طرحی که اجباری بود و ساکنان هر ساختمان در صورت عدم پرداخت وجه مورد نظر جریمه و تهدید به قطع شدن آب شرب خود از سوی این سازمان می شدند ، این طرح در بسیاری از نقاط پایتخت به انجام رسید اما در نقاطی دیگر به دلیل تورم موجود در جامعه و دریافت هزینه از مشترکان با هزینه های سابق و تاخیر در انجام قرار داد با پیمانکاران و یا خلف وعده از جانب آن ها در برخی مناطق این طرح عملیاتی نشد که این اتفاق در مناطق شمالی تهران به دلیل شیب موجود مشکلات عدیده ای را بوجود آورده و آسایش ساکنان این مناطق را سلب کرده است .در گفتگو با مدیر یکی از مجتمع های پر واحد این منطقه متوجه وخامت اوضاع شدیم ، وی به ما گفت حدود پنج سال پیش هزینه مربوط به انشعاب فاضلاب را به سختی از مالکان مجتمع خود جمع آوری نموده و تسویه حساب صورت گرفت اما تا یکی دو سال بعد هیچ اقدامی صورت نگرفت ، بار ها در این سال ها من و برخی ساکنان به اداره آب وفاضلاب شمیرانات در خیابان پور ابتهاج و یا سازمان آب و فاضلاب استان تهران در خیابان اندیشه مراجعه نمودیم اما هر بار وعده اجرا تا چند روز آینده به ما داده شده و هیچ گاه به وعده خود عمل نکردند حتی یک بار یکی از کارشناسان به من پیشنهاد تماس خصوصی با پیمانکار و پرداخت هزینه اضافی را داد که تا ساختمان ما که قطعه دوم در ابتدای کوچه است به ا نشعاب اصلی متصل گردد که این اتفاق هم نیفتاد وی افزود به دلیل وجود شیب زیاد در این منطقه بار ها فاضلاب چاه همسایه پشتی به چاه ما وارد شده و ما مجبور به تخلیه بیش از بیست دستگاه خاور شدیم در صورتیکه این هزینه بواسطه چاه همسایه به ما تحمیل شد اما چاره ای نبود و نمیتوانستیم این مبلغ را از آن ها اخذ کنیم ، همچنین بسیاری از ساختمان ها در کوچه به دلیل بروز این مشکل با قرار دادن پمپ فضولات چاه مجتمع خود را روانه جوی آب می کنند و با اینکه چندین بار توسط واحد سلامت شهری جریمه شده اند اما گویا این جریمه برایشان مقرون به صرفه تر از هزینه های سنگین تخلیه چاه است و در بسیاری مواقع بوی تعفن در محل می پیچد و خدا میداند که این آلودگی تا کجای شهر نفوذ می کند و چه مشکلاتی را بوجود می آورد ، وی گفت بارها به شهرداری ، اداره سلامت محیط زیست و ادارات زیر مجموعه آب و فاضلاب مراجعه کرده که حتی در خیلی مواقع مدیر بخش مربوطه حاضر به پاسخگویی نشده و مدیر دفترشان با پاس کاری مرسوم اداری ما را به جای دیگری حواله داده اند ، الان من نام تک تک مدیران این اداره را می دانم که همگی لقب مهندس را یدک می کشند اما پاسخگو نیستند. یکی از ساکنان این ساختمان افزود تنها یک بار و پس از آنکه اهالی ساختمان میخواستند این مشکل را به لحاظ تصویری ضبط و برای شبکه های تلوزیونی خارج از ایران ارسال کنند یکی از مدیران اداره آب و فاضلاب از آن ها خواسته از انجام این کارر خودداری کنند و آب در آسیاب دشمن نریزند تا در اسرع وقت این مشکل حل شود وعده ای که همچنان محقق نشده است. وی گفت آخرین وعده آن ها پس از پنج سال پیگیری مداوم و بهانه های واهی مثل شیوع کرونا و ...

ابتدای مهر امسال بوده که ابتدا با بهانه فصل شروع مدارس و طرح استقبال از مهر گفتند شهرداری تا نیمه ماه مجوز حفاری نمی دهد و حالا یک ماهی است که می گویند به خاطر شلوغی های اخیر شهرداری مجوز های حفاری را لغو کرده در صورتیکه که یکی دیگر از مسولین آب پاکی را روی دست ما ریخت و گفت این ها دروغ است و هیچ پیمانکاری با هزینه های پیشنهادی اداره فاضلاب حاضر به پذیرش این طرح نیست ، حالا ما ماندیم و گند وکثافت موجود در کوچه مان.
این فقدان در استانی محروم یا حاشیه شهر رخ نداده و مربوط به بخشی از پایتخت ایران است که قیمت هر متر ساختمان در آن سر به فلک کشیده است.

خبرنگار*

4747

کد خبر 1696010

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: فاضلاب شهرداری تهران آب و فاضلاب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۲۴۴۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا ژاپن سیاست تخریب و ساخت مجدد دارد؟

ساختمان‌های بسیاری از مناطق ژاپن برای طولانی‌مدت طراحی نشده‌اند، بلکه عمر مفید ۳۰ ساله دارند و وقتی صاحب خانه از دنیا می‌رود، خانه او برای ساختن خانه جدید تخریب می‌شود.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، سیاست تخریب و ساخت دوباره ساختمان‌ها برای بسیاری از پروژه‌های توسعه حومه‌شهری ژاپن صدق می‌کند. خسارات و تخریب‌های جنگ جهانی دوم در کشور ژاپن، به شدت این کشور را با مشکل کمبود عرضه مسکن در برابر تقاضا مواجه کرد و دولت این کشور طی دوران پس از پایان جنگ در سال ۱۹۴۵ اقدامات زیادی از جمله ایجاد سازمان‌ها، نهادها و وضع قوانینی در جهت سیاست جدید مسکن انجام داد. یکی از این اقدامات، ساخت مسکن‌های حاشیه‌شهری و ارزان‌قیمت به‌عنوان راه‌حلی اضطراری در این مناطق بود.

به دلیل محدودیت‌های زمانی و مکانی، کیفیت ساخت این ساختمان‌ها ضعیف بود که موجب شد از نظر استاندارهای فعلی ژاپن در سطح پایینی قرار داشته باشند. رشد اقتصادی سریع در دوران پس از جنگ جهانی، ژاپن را به یکی از کشورهای پیشرو در زمینه صنعت تبدیل کرد و این خانه‌های ارزان‌قیمت دیگر پاسخگوی نیاز مسکن‌های با کیفیت نبود.

علاوه بر این، زمین‌لرزه‌های مکرر این جزیره به مرور زمان قوانین را تغییر داد و بر اساس قانون جدید خانه‌های ساخته‌شده دوران پس از جنگ که ساختمان‌های نسل دوم نامیده می‌شدند، باید در سال ۱۹۹۰ تخریب می‌شدند.

بدیهی است که مردم ژاپن برای زندگی در خانه‌های قدیمی که مطابق با مقررات آن زمان ساخته شده‌اند و شرایط آن‌ها نشان‌دهنده پایان عمر مفید آن‌ها است، ارزشی قائل نیستند. این ساختمان‌ها پس از فوت صاحب خانه تخریب می‌شوند و با مسکن‌های با کیفیت و پیرو استاندارد بالاتر جایگزین می‌شوند. اکنون ساختمان‌های ساخته‌شده در زمین‌های این مناطق در سومین تکرار خود هستند. بر اساس استانداردهای جدید خانه‌ها باید تا حد امکان پایدار ساخته شوند و حداقل چندین دهه و در صورت امکان چند قرن دوام داشته باشند.

قوانین ساخت‌وساز در ژاپن

در طول فرایند ساخت‌وساز یک ساختمان، مقدار انرژی تجسم‌یافته و انرژی مورد نیاز برای ساخت، حمل‌ونقل و مدیریت مواد، بسیار زیاد است، به‌طوری‌که فعالیت‌های ساختمانی تقریباً ۳۵ درصد از انتشار جهانی دی‌اکسید کربن را تشکیل می‌دهد. بنابراین خانه‌های ۳۰ ساله دوران پس از جنگ، پایدار نیستند و الزامات شهر پایدار را برآورده نمی‌کنند. بر اساس کتاب «۱۰۱ قانون اساسی برای ساختمان‌ها و شهرهای پایدار» دوام، انعطاف‌پذیری و بهره‌وری انرژی باید سنگ بنای معماری پایدار در نظر گرفته شود. سیاست‌های طراحی شهری فراتر از جنبه‌های معماری هستند و در معادلات بهره‌وری، حمل‌ونقل را نیز در نظر می‌گیرند.

تغییر پارادایم در شهرسازی «حومه» ژاپن

تکنیک تخریب و ساخت زمین‌های حومه‌شهری به دلیل اثرات زیست‌محیطی که در هزینه‌های ساخت‌وساز منعکس می‌شود، در حال تغییر است. همچنین با کاهش جمعیت و افزایش سن، بیشتر مردم حومه‌ها را ترک می‌کنند و در کلان‌شهرها و مراکز شهری ساکن می‌شوند.

آمار نشان می‌دهد که در حال حاضر مردم ژاپن ۱۳ درصد مناطق حومه‌شهری را ترک کرده‌اند و پیش‌بینی می‌شود که این رقم تا سال ۲۰۳۳ به حدود ۳۰ درصد خواهد رسید که معادل ۲۱.۷ میلیون خانه متروکه است. خانه‌های متروکه و زمین‌های بدون صاحب برای کشور مشکل ایجاد می‌کند و موجب می‌شود که تعداد معدودی از مردم که هنوز در این مناطق زندگی می‌کنند، نتوانند با پرداخت مالیات زیرساخت‌های عمومی خود مانند شبکه‌های قطار، بیمارستان‌ها یا جاده‌ها را حفظ کنند. بنابراین طرح «بازسازی، نه تخریب» در شهرها و برنامه‌های توسعه حومه شهرهای بزرگ راه‌اندازی شد که بر اساس آن، خانه‌های بالای ۳۰ سال تخریب نمی‌شوند، مگر این‌که مقررات مربوط به زلزله را نقض کنند.

به این ترتیب بسیاری از جوانان در خانه‌های قدیمی ساکن می‌شوند و در صورت امکان آن‌ها را نوسازی می‌کنند تا هم‌زمان از مزایای ساختمان موجود و ایده‌های بازسازی استفاده کنند. بدیهی است که هزینه بازسازی یک ملک بسیار کمتر از تخریب و ساخت دوباره آن است، جنبه‌ای که امروزه نسل جوان به آن توجه می‌کند و رویه ژاپنی‌ها برای تخریب و ساخت ساختمان‌های جدید مطابق با سیاست‌های پایداری را پایان می‌دهد.

کد خبر 750611